بررسی رابطه شیوع چاقی و اضافه وزن با شیوه زندگی و سطح آمادگی جسمانی در دانشجویان

زمینه و هدف: با افزایش شهرنشینی و پیشرفت تکنولوژی، شیوه زندگی غیرفعال افزایش یافته است، که خود عاملی برای شیوع اضافه وزن و چاقی می‫باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه شیوع چاقی و اضافه وزن با شیوه زندگی و سطح آمادگی جسمانی در دانشجویان انجام شده است. روش کار: در این مطالعه توصیفی و کاربردی، از بین دانشجویان دانشگاه جهرم، 360 دانشجو (107 مرد با میانگین سنی 93/1±57/21 سال و 253 زن با میانگین سنی 63/1±91/20 سال) از طریق نمونه گیری خوشه ای تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. قد و وزن و نمایه توده بدن محاسبه گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شاخص زندگی برسلو و شاخص میزان آمادگی جسمانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد (05/0p≤). یافته ها: نتایج نشان داد که شیوع کلی اضافه وزن در دانشجویان دانشگاه جهرم 34/16 درصد و شیوع کلی چاقی 04/3 درصد بود. رابطه بین نمایه توده بدن با سبک زندگی (02/0=p، 47/0-=r) و با سطح آمادگی جسمانی (02/0=p، 51/0-=r)  در دانشجویان مرد رشته علوم ورزشی و همچنین رابطه بین سبک زندگی و نمایه توده بدن (01/0=p، 52/0-=r) دانشجویان پسر دانشکده علوم معنادار بود. در صورتی که رابطه بین نمایه توده بدن با سبک زندگی در دانشکده های دیگر در هر دو جنسیت معنا دار نبود. نتیجه گیری: بطور کلی نتایج نشان دادند که سبک زندگی فعال و سطح آمادگی جسمانی بالاتر رابطه معکوسی با نمایه توده بدنی و در نهایت با چاقی و اضافه وزن دارند و شیوع چاقی و اضافه وزن در افراد فعال نسبت به غیر فعال کمتر است.